MODE in de 20ste eeuw Leotien van Beurden

Kenmerken

Conditie: Gelezen

Onderwerp: Mode algemeen

Beschrijving

in mode in de 20ste eeuw legt leontien van beurden niets van kritische zin aan de dag. Ze noemt de belangrijkste ontwerpers van de vorige eeuw en geeft aan welk kledingstuk wanneer zijn intrede deed. De keuzes die ze maakt, worden niet eens beargumenteerd. Zo is er weinig aandacht voor heren, en helemaal geen voor kinderkleding. Mode blijkt ook een zeer europese (lees: parijse) aangelegenheid. Dat zal wel te verantwoorden zijn, en een boek heeft altijd bladzijden te kort, maar het is niet koosjer dat mode stilzwijgend gedefinieerd wordt als de opeenvolgende collecties van een handvol topcouturiers. Goed, dit boek hielp me mijn smaak beno emen. Onnadrukkelijke elegantie, zeg maar ? Chanel boven gaultier, armani bo ven versace, van noten boven bikkember gs. Daarna ast leerde ik dat professionele ontwerpers een relatief jong fenomeen zijn. Designers gingen de traditionele kleermakers vervangen toen de welvaart van de burgerlijke cultuur tijdens de belle époque geld vrijmaakte voor uitgekiende kleding. Vrouwen (althans vrouwen uit de bovenklasse) werdenhet visitekaartje van de hardwerkende man. Het meeste lof moet waarschijnlijk uitgaan naar paul poiret, die de vrouwen van het corset bevrijdde, en coco chanel, die hen verloste van lange japonnen en weelderige hoeden.maar het boek bracht weinig over de zaken die me interesseren. De kledij van gewone mensen, vooral. Wat droeg men zoal in, pakweg, het vooroorlogse bulgarije? Maar ook economische vraagstukken, zoals: hoeontstaan modes? Wie zwaait de plak in de modewereld? Hoe zit een modehuis hiërarchisch in elkaar? Hoe beïnvloeden toeleveranciers de trends? En tenslotte: psychologische mechanismen. Kledij als statusobject. Of de eenvoudige truc van topcouturiers, die hun onbetaalbare creaties aan de straatstenen niet kwijtraken, en hun merknamen plaatsen op aanverwante artikelen. Kunnen juffrouwen zich alsnog een prinsesje voelen, met die dure handtas. Van beurden zegt daar wel iets over, maar niet genoeg